هند در ابتدای سال ۲۰۲۶ به موفقیتی چشمگیر دست خواهد یافت؛ این کشور تا پایان سال مالی در ماه مارس، از ژاپن پیشی میگیرد و به چهارمین اقتصاد بزرگ جهان تبدیل میشود و حتی به جایگاه سوم (آلمان) نزدیک خواهد شد. این دستاورد فقط جنبه نمادین ندارد بلکه نشاندهنده پیشرفت چشمگیر اقتصادی هند است.
در آغاز قرن بیستویکم، ژاپن پس از آمریکا بزرگترین قدرت اقتصادی بود و هند در میان ده کشور نخست هم قرار نداشت، اما از آن زمان تاکنون از کشورهای بزرگی مانند برزیل، مکزیک، کانادا، چند کشور اروپایی و حتی بریتانیا پیشی گرفته است. پیشبینی صندوق بینالمللی پول نشان میدهد که تا سال ۲۰۳۰ هند تنها پس از آمریکا و چین قرار خواهد داشت.
نشانههای این رشد در سراسر کشور دیده میشود؛ شهرها مملو از آسمانخراشها و خانههای لوکساند، بزرگراهها پر از خودروست و بازارهای سهام رونق گرفتهاند. مهمتر از همه، صدها میلیون نفر از فقر شدید رهایی یافتهاند و طبقهای متوسط با حدود ۴۰۰ میلیون نفر شکل گرفته است. با این حال، با وجود این رشد چشمگیر، هند هنوز کشوری نسبتاً فقیر به شمار میرود.
تولید ناخالص داخلی سرانه شاخص دقیقتری از سطح توسعه است؛ هرچند هند بهزودی از ژاپن در اندازه اقتصاد پیشی میگیرد، اما ثروت آن میان جمعیتی بیش از یازده برابر ژاپن تقسیم میشود. با در نظر گرفتن هزینههای زندگی، رتبه هند در این شاخص ۱۲۶ است (در حالی که ۲۵ سال پیش ۱۵۲ بود). درآمد سرانه آن کمی بیش از ۱۲٬۰۰۰ دلار است؛ در سطحی مشابه با اردن یا ازبکستان و حدود دوسوم میانگین اقتصادهای نوظهور.
بر اساس دادههای بانک جهانی، نرخ فقر شدید در هند طی دهه منتهی به سال ۲۰۲۲ از ۲۷٪ به ۵٪ کاهش یافته است، اما اعداد مطلق همچنان چشمگیرند؛ در سال ۲۰۲۲ حدود ۷۵ میلیون نفر با کمتر از ۳ دلار در روز زندگی میکردند و ۲۶۷ میلیون نفر دیگر با کمتر از ۴/۲۰ دلار در روز. از نظر شاخص جهانی گرسنگی، هند در رتبه ۱۰۲ از میان ۱۲۳ کشور قرار دارد.
در شاخصهای دیگر نیز وضعیت مطلوبی ندارد؛ در شاخص عملکرد زیستمحیطی دانشگاه ییل رتبه ۱۷۶ از ۱۸۰ کشور را دارد، در شاخص آزادی رسانهها در جایگاه ۱۵۱ و در شاخص دموکراسی در رتبه ۴۱ قرار گرفته است.
هدایت اقتصادی که از سطحی نسبتاً پایین به میان بزرگترین اقتصادهای جهان رسیده، موفقیتی بزرگ است؛ اما اندازه اقتصاد همهچیز نیست. همانطور که صدها میلیون هندی تأکید میکنند، کیفیت زندگی نیز اهمیت دارد.


