تعرفههای سنگین ۱۴۵ درصدی دونالد ترامپ بر کالاهای چینی، موجی از نگرانی را در محله چینیهای نیویورک به راه انداخته است. صاحبان کسبوکارهای کوچک آمریکایی-چینی، از رستورانها تا سوپرمارکتها، برای مقابله با افزایش هزینهها به انباشت کالاها روی آوردهاند.
اندی وانگ، صاحب رستوران «تایوان پورک چوپ هاوس» با ۲۶ سال سابقه، یکی از این افراد است. او تمام مواد مورد نیاز خود را انبار کرده تا هزینههایش را ثابت نگه دارد، اما میترسد این تعرفهها کسبوکارش را نابود کند و او را به بازنشستگی زودهنگام بکشاند.

وانگ در زیرزمین رستورانش، میان انبوه کالاهای انبارشده، میگوید: «تقریباً همه چیز اینجا از چین میآید. در آمریکا یا جایگزینی برای این کالاها نیست یا بسیار گراناند.» او که غذای محبوب پورک چوپ روی برنج را تنها به قیمت ۸/۷۵ دلار میفروشد، نگران است که افزایش قیمتها مدل کسبوکار مقرونبهصرفهاش را از بین ببرد.
این بحران، محله چینیهای نیویورک را که بزرگترین جامعه چینی در آمریکا را در خود جای داده، به شدت تحت تأثیر قرار داده است. به گفته گروه «مشارکت چینیها» که به نوعی یک اتحادیه برای چینیهای نیویورک محسوب میشود، تأثیر اقتصادی این تعرفهها حتی از رکود پس از ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ نیز بدتر است. ولینگتون چن، مدیر این گروه، هشدار میدهد: «این تعرفهها میتوانند جامعه چینی-آمریکایی را برای همیشه تغییر دهند.»
نیویورک، که بخش بزرگی از وارداتش از چین تأمین میشود، حالا شاهد کاهش سفارشها و لغو محمولههاست. هی چان، مدیر فروشگاه «نیو کام من»، اخیراً محمولهای از قارچ خشک به ارزش یک میلیون دلار را لغو کرد، چون آینده جنگ تجاری نامشخص است.
در همین حال، عمدهفروشان با کاهش موجودی انبارها، قیمتها را بالا برده یا فروش را سهمیهبندی کردهاند. دنگ لونگ، صاحب شرکت «استرانگ آمریکا»، میگوید: «با تعرفه ۱۴۵ درصدی، فروش به قیمت قبلی مثل دادن جنس رایگان است!» او قصد دارد قیمتها را تا ۵۰ درصد افزایش دهد.
خردهفروشان هم چارهای جز افزایش قیمت ندارند. در محلههای چینیها قیمت محصولاتی مثل بیسکویت برنج و ادویهجات بین ۱۰ تا ۵۰ درصد بالا رفته است. وو جیانشی، مدیر سوپرمارکت C&A در فلاشینگ، میگوید: «مشتریان ما قطعاً نمیتوانند افزایش قیمت ناگهانی را تحمل کنند، اما ما هم نمیتوانیم ضرر کنیم.» او پیشبینی میکند که با تمام شدن موجودیهای قدیمی، قیمتها از ماه آینده به شدت بالا برود.
این جنگ تعرفهای، کسبوکارهای کوچک را در تنگنا قرار داده است. انبارها خالی میشوند، قیمتها بالا میروند و مشتریان کمتر میشوند. وانگ با حسرت میگوید: «همه در حال احتکارند، اما این راهحل دائمی نیست.» با ادامه این وضعیت، آینده محله چینیهای نیویورک و کسبوکارهایش در هالهای از ابهام قرار دارد.