کارشناسان آمریکایی سالها درباره خطرات ناشی از سقوط توان کشتیسازی آمریکا به ویژه در مقایسه با رشد چشمگیر چین هشدار دادهاند.. اعلام این هفته وزیر نیروی دریایی «جان فیلان» درباره لغو برنامه ساخت ناوهای کلاس کانستلیشن نیز به نگرانیهای آمریکاییها افزود.
به گفته تحلیلگران، پس از دههها بیتوجهی، دیگر راهحلهای ساده یا کمهزینهای برای بازگرداندن نیروی دریایی به مسیر درست وجود ندارد. لغو برنامه ناوچهها، مشکل اصلی یعنی کمبود ظرفیت ساخت کشتی، نیاز به قدرت آتش بیشتر در اقیانوس آرام غربی تا سال ۲۰۲۷ و نبود یک ناوچه مناسب برای ایجاد توازن در ناوگان را حل نمیکند.
سقوط کشتیسازی آمریکا
برنامه ناوچه تنها یکی از نشانههای فروپاشی صنعت دریایی آمریکاست. در دوران اوج جنگ جهانی دوم، آمریکا حدود ۹۰٪ از تولید جهانی کشتی را در اختیار داشت اما امروز سهم آن به ۰/۲٪ کاهش یافته است. چین هر سال بیش از ۱۰۰۰ کشتی اقیانوسپیما میسازد و آمریکا کمتر از پنج کشتی تولید میکند.
تحلیلگران میگویند آمریکا در نگهداری و توسعه ناوگان خود کار جدی و سرمایهگذاری کافی انجام نداده و بار کمبود نیرو و تجهیزات سالها بر دوش ملوانان بوده است. اکنون این سیستم در حال فروپاشی است.
طبق آمار جدید، ناوگان فعلی آمریکا شامل ۲۹۶ کشتی رزمی است در حالی که برای پایبندی به برنامههای گذشته باید به عدد ۳۲۱ میرسید و برای تحقق هدف قانونی ۳۵۵ کشتی تا سال ۲۰۳۴ نیز فاصله زیادی وجود دارد. اما حتی این عدد هم کافی نیست. نیاز واقعی برای بازدارندگی در برابر چین و مدیریت تهدیدهای روسیه حدود ۵۷۵ کشتی برآورد میشود.
طرحهایی مانند «قانون SHIPS برای آمریکا ۲۰۲۵» بر افزایش سرمایهگذاری در ساخت کشتی، توسعه ناوگان تجاری از ۱۸۷ کشتی به حدود ۱۱۲۰ تا ۱۳۰۰ کشتی بزرگ، جذب سرمایه در بنادر، تربیت نیروی متخصص و کاهش مقررات زائد تأکید دارند. همچنین همکاری با متحدان نزدیک آمریکا مانند ژاپن و کره جنوبی و حتی استفاده از ظرفیت یونان در حوزه LNG بسیار مهم دانسته میشود.
در همین حال، امروز ۶۰٪ کشتیهای تجاری جهان ساخت چین هستند و با روند فعلی این رقم تا سال ۲۰۳۵ به ۸۰٪ میرسد.
نیاز آمریکا برای رقابت با چین بسیار عظیم است. پیشبینیها نشان میدهد شمار کشتیهای نیروی دریایی آمریکا تا ژانویه ۲۰۲۷ به حدود ۲۸۰ تا ۲۸۲ فروند کاهش مییابد. این کاهش قدرت مانند نشان دادن ضعف در برابر رقیبی بسیار قدرتمند توصیف میشود.
