فایزر می‌گوید داروی تجربی آن برای یک بیماری خطرناک که باعث کاهش اشتها و وزن در بیماران مبتلا به سرطان می‌شود، نتایج امیدوارکننده‌ای در آزمایش‌های مرحله میانی نشان داده است.
این بیماری که به عنوان کاشکسی سرطان شناخته می‌شود، میلیون‌ها بیمار را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار می‌دهد. فایزر گزارش داد که بیمارانی که داروی آن به نام پونسگروماب را مصرف کردند، بهبودهایی در وزن بدن، توده عضلانی، عملکرد فیزیکی و کیفیت کلی زندگی تجربه کردند. این نتایج می‌تواند پونسگروماب، یک آنتی‌بادی مونوکلونال، را به اولین درمان تأیید شده توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) برای کاشکسی سرطان در ایالات متحده تبدیل کند.
طبق گزارش فایزر، تقریباً ۹ میلیون نفر در سراسر جهان از کاشکسی سرطان رنج می‌برند و ۸۰٪ از افراد مبتلا در عرض یک سال پس از تشخیص فوت می‌کنند. این بیماری باعث کاهش شدید اشتها می‌شود که منجر به از دست دادن شدید عضلات و چربی بدن می‌گردد و بیماران را ضعیف، خسته و اغلب ناتوان از انجام کارهای روزمره می‌کند. مؤسسه ملی سرطان کاشکسی را به عنوان کاهش ۵٪ یا بیشتر از وزن بدن طی شش ماه گذشته در بیماران مبتلا به سرطان، به همراه علائمی مانند خستگی تعریف می‌کند.
فایزر اشاره کرد که علائم کاشکسی نه تنها کیفیت زندگی بیماران را کاهش می‌دهد، بلکه می‌تواند اثر بخشی درمان‌های سرطان را کم کند و میزان بقا را کاهش دهد.
شارلوت آلرتون، رئیس بخش کشف و توسعه اولیه فایزر، گفت: «پونسگروماب می‌تواند نقش مهمی در رفع نیازهای برآورده نشده بیماران سرطانی مبتلا به کاشکسی ایفا کند، با بهبود سلامتی، توانایی مراقبت از خود و امیدواریم افزایش تحمل برای درمان‌های بیشتر.»
فایزر هنوز برآوردهای درآمدی احتمالی برای پونسگروماب را فاش نکرده است، که ممکن است در آینده برای موارد دیگر نیز تأیید شود.
نتایج این آزمایش در کنگره ۲۰۲۴ انجمن اروپایی انکولوژی پزشکی در بارسلونای اسپانیا ارائه شد و همچنین در مجله پزشکی نیو انگلند منتشر شد.
این مطالعه فاز دوم شامل ۱۸۷ بیمار مبتلا به سرطان ریه غیر سلولی کوچک، سرطان پانکراس یا سرطان کولورکتال بود که همگی سطوح بالایی از فاکتور تمایز رشد ۱۵ (GDF-15)، یک پروتئین مرتبط با سرکوب اشتها داشتند. پس از ۱۲ هفته، بیمارانی که بالاترین دوز پونسگروماب (۴۰۰ میلی‌گرم) را دریافت کردند، به طور متوسط ۵/۶٪ وزن بیشتری در مقایسه با کسانی که دارونما دریافت کردند، اضافه کردند. دوزهای پایین‌تر ۲۰۰ میلی‌گرم و ۱۰۰ میلی‌گرم به ترتیب باعث افزایش وزن ۳/۵٪ و ۲٪ در مقایسه با گروه دارونما شد.
آلرتون تأکید کرد: «افزایش وزن بیش از ۵٪ به عنوان یک تفاوت معنی‌دار بالینی برای بیماران مبتلا به کاشکسی سرطان در نظر گرفته می‌شود.» او بر تأثیر دارو بر افزایش اشتها و فعالیت فیزیکی تأکید کرد و آن را «دلگرم‌کننده» توصیف کرد.
فایزر گزارش داد که هیچ عوارض جانبی قابل توجهی با این دارو مشاهده نشده است. در این آزمایش، ۷/۷٪ از بیمارانی که پونسگروماب را دریافت کردند دچار عوارض جانبی مرتبط با درمان شدند، در حالی که این رقم در گروه دارونما ۸/۹٪ بود.
این شرکت در حال گفتگو با نهادهای نظارتی برای آغاز آزمایش‌های مرحله نهایی برای این دارو است و قصد دارد در سال ۲۰۲۵ مطالعاتی را آغاز کند که می‌تواند منجر به تأیید دارو شود. فایزر همچنین در حال بررسی پونسگروماب در یک آزمایش فاز دوم دیگر برای بیماران مبتلا به نارسایی قلبی است که آن‌ها نیز ممکن است از کاشکسی رنج ببرند.
آلرتون توضیح داد: «پونسگروماب با کاهش سطوح GDF-15 عمل می‌کند و فایزر معتقد است که این امر می‌تواند باعث بهبود اشتها و کمک به حفظ و افزایش وزن بیماران شود. در افراد سالم، سطوح GDF-15 پایین است، اما در شرایط مزمن مانند سرطان افزایش می‌یابد.»